اشاره: انتخابات این دوره مجلس از همان ابتدا به چند دلیل مهم و اساسی، نوید یک پارلمان خاص را می‌داد. «مجلس تکنوکرات‌ها» از سوی سعید حجاریان رایج‌ترین و مهم‌ترین تحلیلی بود که از ماه‌ها پیش از برگزاری انتخابات در وصف پارلمان دهم گفته شد. مجلس تکنوکرات در نگاه اول تداعی کننده و نویدبخش یک اتفاق مهم دیگر نیز در این دوره از انتخابات بود. این اتفاق مهم سیاسی در واقع خالی شدن مجلس آتی از وجود پارلمانتاریست‌های تندرو و ماجراجویی بود که در این دوره از انتخابات هم خود را برای ورود دوباره به مجلس آماده کرده بودند. با مشخص شدن نتیجه انتخابات آن اتفاق بزرگ که متاثر از پشتوانه و گرانیگاه اجتماعی تحول‌خواهان بود، افتاد؛ پارلمان دهم از وجود بسیاری از این تندروها پاکسازی شد. این اتفاق در کنار رد‌صلاحیت‌های گسترده نیروهای باتجربه سیاسی و ژنرال‌های اصلاح‌طلب، مجلس ناشناخته‌ای را به لحاظ ترکیب سیاسی و نوع تیپیک نمایندگان آن نسبت به مجالس دیگر شکل داد. مجلس مذکور تشکیل یافته از سه فراکسیون «امید»، «اصول‌گرایان» و «مستقلین» است که به دلیل حضور افراد مشترک در فراکسیون‌های مذکور، تصویر ناهمگونی را از فراکسیون‌های این دوره پارلمان را به دست می‌دهد. احمد شیرزاد نماینده مجلس ششم، از فعالان و تحلیل‌گران سیاسی اصلاح‌طلب، صفت فراکسیون‌های «ژله‌ای» را برای مجموعه فراکسیون مطرح در درون پارلمان به کار می‌برد. وی در این گفت و گو مشخص می‌کند که مجلس دهم از هر منظری که به آن نگریسته شود، با سیاست‌های دولت همراهی خواهد کرد.